Karibu!

Zo, het eerste weekend en bijna de eerste week zitten erop. De meeste studenten hier (en ik ook sinds maandag) werken/co-schappen/onderzoeken doordeweeks en hebben het weekend vrij, in ons geval om de omgeving te verkennen.
Vrijdagavond kwamen er twee Nijmeegse geneeskundestudenten, Vicky en Patrick, om hier het weekend door te brengen. Zij zijn hier voor Tropico. In december liepen ze co-schappen hier in KCMC en in januari en februari zitten ze in Huruma. Omdat Huruma zo afgelegen ligt, komen ze in de weekenden naar Moshi. Het was fijn om wat Nederlands te praten en tof om tips te krijgen over wat je allemaal kunt doen in de omgeving en welke de betrouwbare tourguides zijn.

In de omgeving van Moshi wordt erg veel koffie verbouwd. Een van de must-see’s is dan ook de coffee tour (@Sanne: doet dat een belletje rinkelen?:)), waarbij een van de lokale koffieboeren je rondleidt en laat zien hoe koffie verbouwd wordt. Zaterdagochtend gingen we op pad!
Een korte samenvatting: er zijn 2 soorten koffie, waarvan de Arabica soort hier in de buurt verbouwd wordt, omdat deze het het beste doet op een heuvel/berg. De koffieplantages liggen tegen de Kilimanjaro aan. Behalve aan de minder ‘zware’/warme lucht, merkte je totaal niet dat de plantages op dezelfde hoogte lagen als de wintersportdorpen in de Alpen (1400 meter).
Koffiebonen groeien aan een soort bomen/struiken, die bewust laag gehouden worden zodat de boer er gemakkelijk bij kan. Het overgrote deel van de bonen verkoopt de boer aan een gemeenschappelijke organisatie, die ervoor zorgt dat de boeren een eerlijke prijs krijgen (Max Havelaar all the way). Deze verkoopt ze dan weer door naar andere delen van Tanzania en naar het buitenland.
We kregen elk stadium van koffie te zien: van koffieboon tot gemalen koffie (zie foto’s), zodat we nu, althans volgens onze gids, ‘koffieboer van de Kilimanjaro’ kunnen toevoegen aan ons CV. Uiteraard hebben we de ter plekke gebrande en gemalen koffie ook geproefd en ik moet zeggen dat het misschien wel het beste ‘lekkah bakkie koffie’ (quote: onze gids) was dat ik ooit gedronken heb. Al waren we natuurlijk wel in een zeer smaakverbeterende omgeving (aka schitterend uitzicht).

Na de koffietour vroegen we de chauffeur of de Maturini-watervallen, waarvan we gehoord hadden dat ze erg mooi waren, op de route lagen. Hij vertelde ons dat het een kwartiertje rijden was, dus we kwamen een uur later aan op de plek van bestemming. Althans, op de plek van het startpunt van de wandeltocht naar de bestemming. Gelukkig waren de watervallen niet heel ver en was het een mooie wandeltocht door de jungle. Je kon het aan de hitte niet merken, maar we waren inmiddels al op 1700 meter boven zeeniveau. In de jungle groeiden onder andere bananen, perziken en passievruchten, maar ook bijvoorbeeld aloë vera en een plant die helpt tegen malaria.
Uiteindelijk bereikten we de waterval en die was echt schitterend. Het was vooral bijzonder dat het helemaal niet druk was: we waren de enige mzungu (blanken/toeristen. Je kon ook zwemmen, dus hebben we, onder het motto: ‘je bent maar één keer in Tanzania’ onze zwemkleding aangetrokken en zijn we in de poel onder de waterval gedoken. Gowri had een GoPro meegenomen het water in, dus ik ben benieuwd wat voor foto’s daar uitgekomen zijn!
Na de wandeltocht terug en een traktatie van een glaasje bananenwijn, reden we weer richting KCMC.
Zondag hebben we Moshi verkend en hebben we navraag gedaan bij een safari touroperator die ons door verschillende mensen werd aangeraden. Het klonk allemaal erg goed dus zeer waarschijnlijk gaan we over een week een paar dagen op safari :D Superveel zin in natuurlijk en heel erg benieuwd!
Maandag ben ik begonnen aan mijn research: niet heel veel interessants daarover te vertellen vooralsnog, maar het gaat aardig! Na mijn eerste ‘werkdag’ maandag hadden we meteen de dinsdag vrij, omdat het Zanzibar Revolution Day was. Pole pole (rustig aan) dus allemaal: the Tanzanian way. Halverwege de dag dinsdag kwamen er twee nieuwe Noorse meisjes langs met wie we een rondje markt hebben gedaan. Die avond hebben we voor het eerst zelf gekookt op ons provisorische fornuisje (ben je trots mam?) en het resultaat was niet eens zo slecht! We hebben voor de zekerheid maar wel vegetarisch gekookt, omdat we de voedselvergiftiging zo lang mogelijk uit én als het kan af willen stellen.
Gisteren was een lange dag vol ontmoetingen en nieuwe dingen. De dag begon vrij vroeg: om 8 uur was er een college over de richtlijnen voor medicatie bij HIV-positieve mensen. Het goede aan het vroege tijdstip was wel dat de Kilimanjaro voor de verandering eens niet in wolken gehuld was en we dus een prachtig uitzicht hadden tijdens ons dagelijks wandelingetje naar het ziekenhuis.
Na het college was in de lecture hall de start van een internationaal dermatologie congres. Via via kende ik een dermatoloog en hij nodigde me uit om een aantal lezingen mee te volgen die dag: heel interessant, want er waren sprekers uit allerlei verschillende landen met veel diverse onderwerpen. Deze dermatoloog kende weer een Nederlandse kno-arts (via via via via), dus die wilde wel even over het onderzoek praten. Verder zat er ’s middags in de bieb, het is alsof we elkaar gewoon aantrekken ofzo, nog een Nederlandse geneeskundestudente uit Utrecht in de bieb, dus ik vermoed dat het moeilijk zal worden om het Nederlands totaal af te leren.
Vandaag had ik een dagje op de OK met mijn supervisor Dr. Chussi. De OK is voor Tanzaniaanse begrippen erg goed voorzien: hoewel het meeste verouderd is, is er wel heel veel aan operatiemateriaal. Bepaalde ingrepen, zoals het verwijderen van amandelen, kunnen ze hier dan ook prima uitvoeren. Ook qua steriliteit is het allemaal vrij goed geregeld, althans voor zover ik dat als nog-niet-eens-bíjna-arts kan beoordelen.
Al met al kan ik niet geloven dat ik pas een week in Tanzania ben! Ik ben blij dat ik veel opschrijf, want ik ga dit nooit allemaal onthouden!
Nu gaan we Kaja’s verjaardag vieren met slingers en een taart waar ze nog niks van af weet, dus ik ben benieuwd!

Tutaonana!